Dr Winter
Su ab un zu war dr Winter moldo,
`s kame aah manchmol paar Scheeflöckle ro.
Ze Weihnachten hattn mr sugar wing weiße Pracht,
doch dann war`s wieder, als wenn`s Frühgahr zun Fanster
reilacht.
De Kinner, die gammern „Ach un Weh“,
danne fahlt dr huuche Schnee!
Dr Ruprich bracht Schneeschuh un neie Schlieten,
doch mit d i e Geschenke sei se nu gar net zefrieden.
Is tobt dr Sturm egal ims Haus,
is is wirklich e wahrer Graus!
Wu is bluß de „Frau Holle“ mit ihrer „Goldmarie“ gebliebn? –
Hot die beeden ebber, de neie Zeit` vertriebn?
Oder haben die vielleicht aah neimodische Betten – ?
Nu dann is suwiesu nischt meh ze retten,
is sei denn – is wärn noch paar alte Kissen do,
kräftig geschüttelt, kumme bestimmt noch paar Flocken ro!
For de alten Leit is`s su racht schie,
do falln se aah net esu oft hie.
Nu namme mr dan Winter aabn wie`r is,
dr nächste Schnee kimmt ganz gewiß!
Hanna Roßner
„Su ka`s Laabn sei” –
Erzgebirgisches Allerlei
– Band 4