5. Dezember
Im Dezember
Frät eich, mir sei nu im Advent,
do gieht de Finsternis ze End.
E Lichtel is schu agebrannt,
mocht wieder hall is Haamitland.
Iech fang nu aah zu kramern a.
De Schwod vun unnern Raacherma
zieht sacht in Stübel har un hie.
Wie gerne iech da hinne bie!
Do sei de Manneln aufgestellt,
un ze de Bargleit, do gesellt
mei alter Engel sich derzu.
Iech guck ne a, un bie racht
fruh.
Is ganze liebe lange Labn
hot dar mir Weihnachtsfrieden
gabn.
Wie immer aah de Zeiten sei –
ar brengt ne alle Gahr of`s nei.
Dorothea Uhlmann